Sweet cherries from the end of the world: options and constraints for fruit production systems in South Patagonia, Argentina

Abstract

North Patagonia (Neuquén and Río Negro Provinces), and in particular the upper valley of Río Negro, is a traditional region of fruit production. Here most of the Argentinean apples and pears are produced. However, in South Patagonia (Chubut, Santa Cruz and Tierra del Fuego Provinces), development of this agricultural sector has been rather limited and concerns almost exclusively the production of sweet cherry, with an area increase from 176 ha in 1997 to 578 ha at the end of 2006. These new orchards are all designed as intensive systems (modern training systems with high planting density, drip irrigation systems and sprinkler irrigation as frost control method) and planted with cultivars that potentially produce high quality fruit, suitable for export markets. Growers from the Lower Valley of Chubut River, Los Antiguos, Sarmiento and Comodoro Rivadavia have been exporting sweet cherries to Europe for some time. Concurrently, provincial organisations and INTA (Instituto Nacional de Tecnología Agropecuaria) were convinced of the possibilities to expand sweet cherry production and have been supporting the development of this crop through applied research and extension. Diversification towards other fruit-tree crops has not really developed, neither does policy promote it. Different fruit crops need packing facilities and labour at different times of the season, and they have similar commercial canals and logistic knowledge requirements. Hence, even though sweet cherry seems currently the most profitable crop in the region, other fruit crops may be interesting to increase the use efficiency of the available resources, to complement income and to spread risk. The general objective of this study was to assess constraints and opportunities for fruit production systems in Chubut and Santa Cruz Provinces (South Patagonia, Argentina). Nevertheless, emphasis was on sweet cherry, because this is currently the most important fruit-tree crop, while at the same time many important aspects, such as yield and quality potential of - and frost damage risk to - this crop are poorly understood. In the context of cherry production for export, it is important to define fruit quality and how this can be affected. Although quality has different meanings for different stakeholders (producers, distributors, consumers, etc.) consumer acceptance seems to be the most important factor to be considered. Several parameters can be used to estimate indirectly consumer acceptance, but independent of consumer liking,

La Patagonia Norte (Provincias de Neuquén y Río Negro), y en particular el Alto Valle de Río Negro, es la región donde tradicionalmente se producen frutas. Aquí se producen la mayoría de las manzanas y peras argentinas. Sin embargo, en Patagonia Sur (Provincias de Chubut, Santa Cruz y Tierra del Fuego), el desarrollo de este sector agrícola ha estado bastante limitado y concerniente casi exclusivamente a la producción de cerezas, con un incremento en área de 176 ha en 1997 a 578 ha a finales de 2006. Estos nuevos montes han sido diseñados como sistemas intensivos (sistemas modernos de conducción con alta densidad de plantación, sistemas de riego por goteo, y riego por aspersión como método de control de heladas) y plantados con cultivares que potencialmente producen fruta de alta calidad, apropiada para mercados de exportación. Desde hace algún tiempo, productores del Valle Inferior del Río Chubut, Los Antiguos, Sarmiento y Comodoro Rivadavia han estado exportando cerezas a Europa. Al mismo tiempo, organizaciones provinciales y el INTA (Instituto Nacional de Tecnología Agropecuaria) han estado convencidos sobre las posibilidades de expansión de la producción de cerezas y han estado apoyando el desarrollo de este cultivo mediante investigación aplicada y extensión. La diversificación hacia otros cultivos frutícolas arbóreos realmente no ha empezado a desarrollarse, ni tampoco ha habido una política de promoción en ese sentido. Diferentes cultivos frutícolas requieren mano de obra e instalaciones de empaque en diferentes momentos de la temporada, y tienen similares canales comerciales y requerimientos de conocimiento sobre logística. Por lo tanto, a pesar de que el cerezo parece ser hoy en día el cultivo más rentable en la región, otros cultivos frutícolas podrían ser interesantes para incrementar la eficiencia de uso de los recursos disponibles, como así también para complementar el ingreso y para disminuir el riesgo. El objetivo general de este estudio fue evaluar las restricciones y oportunidades para los sistemas de producción de frutas en las Provincias de Chubut y Santa Cruz (Patagonia Sur, Argentina). No obstante, el énfasis fue puesto en el cerezo, debido a que hoy en día es el cultivo frutícola arbóreo más importante, mientras que al mismo tiempo hay una insuficiente comprensión sobre muchos aspectos importantes, tales como el potencial de rendimiento y de calidad, y el riesgo de daño por heladas.

Noord Patagonia (de provincies Neuquén en Rio Negro), en in het bijzonder het stroomopwaartse gedeelte van de vallei waardoor de Rio Negro stroomt, is traditioneel gezien de regio waar fruit wordt geproduceerd. Hier komen de meeste appels en peren vandaan die in Argentinië worden geproduceerd. De ontwikkeling van deze landbouwsector is in Zuid Patagonia (de provincies Chubut, Santa Cruz en Tierra del Fuego) achtergebleven en beperkt zich hoofdzakelijk tot de productie van kersen. Het areaal onder kersen is van 1997 tot het einde van 2006 wel gegroeid van 176 ha tot 578 ha. Deze nieuwe boomgaarden zijn allemaal ontworpen als intensieve systemen, gekenmerkt door hoge plantdichtheden, moderne snoeimethoden, druppelirrigatiesystemen en sproeiinstallaties ter voorkoming van nachtvorstschade. De gebruikte cultivars zijn potentieel hoog producerend met kersen van goede kwaliteit, geschikt voor de exportmarkt. Fruittelers uit de Lower Valley van de Chubut River, Los Antiguos, Sarmiento en Comodoro Rivadavia exporteren al enige tijd kersen naar Europa. Bovendien waren provinciale organisaties en INTA (Instituto Nacional de Tecnologica Agropecuaria, het nationale onderzoeksinstituut) overtuigd van de mogelijkheden voor uitbreiding van de kersenproductie en hebben de ontwikkeling van deze teelt gestimuleerd door toegepast onderzoek en voorlichting. Diversifiëren van de fruitteelt door teelt van andere vruchten dan alleen kersen is niet echt op gang gekomen en wordt ook niet geopromoot door de overheid. Wanneer verschillende fruitsoorten in één bedrijf zouden worden verbouwd, zouden bestaande verpakkingsfaciliteiten en aanwezige arbeid gedurende langere tijd gebruikt kunnen worden, terwijl dezelfde logistieke kennis en kanalen voor vermarkten gebruikt zouden kunnen worden. Hoewel kersenteelt op dit moment het meest winstgevend lijkt in deze regio, kan de teelt van andere soorten fruit interessant zijn om de efficiëntie van gebruik van faciliteiten en arbeid te verhogen. Bovendien kan teelt van verschillende soorten fruit het risico verminderen en het inkomen van fruittelers complementeren. De algemene doelstelling van deze studie was het verkennen van beperkingen en mogelijkheden voor fruitproductiesystemen in de provincies Chubut and Santa Cruz (Zuid Patagonia, Argentinië). Toch lag het accent op kersenteelt, omdat deze teelt op dit moment het belangrijkst is en er tegelijkertijd nog weinig bekend is over veel aspecten van de teelt, zoals het potentieel aan opbrengst en kwaliteit, en het risico van vorstschade.